هيچ شرافتي برتر از اسلام ، و هيچ عزتي گرامي تر از تقـوا ، و هيچ سنگري نيكوتر ازپارسايي ،و هيچ شفاعت كننده اي كارسازتر از توبه، و هيچ گنجي بي نياز كننده تر از قناعت ، و هيچ مالي در فقرزدايي ، از بين برنده تر از رضايت دادن به روزي نيست0 و كسي كه به اندازه كفايت زندگياز دنيا بر دارد به آسايش دست يابد، و آسوده خاطرگردد، در حالي كه دنيا پرستي كليددشواري و مركب رنج و گرفتـاري است ، و حرص ورزي و خودبزرگ بيني و حسادت ، عامل بي پرواييدر گنـاهـان است ، و بدي ، جامع تمام عيب ها است