ترجمه قسمتي از خطبه 157 حضرت علي (ع) در نهج البلاغه                      بخش دوم

* ضرورت تقوا و خودسازي

اي بندگان خدا ! بدانيد كه تقوا دژي محكم و شكست ناپذير است، اما هرزگي و گناه، خانه اي در حال فرو ريختن و خوار كننده است كه از ساكنان خود دفاع نخواهد كرد، و كسي كه بدان پناه برد در امان نيست. آگاه باشيد! با پرهيزكاري، ريشه هاي گناهان را مي توان بريد، و با يقين مي توان به برترين جايگاه معنوي، دسترسي پيدا كرد. اي بندگان خدا! خدا را ، خدا را ، در حق نفس خويش! كه از همه چيز نزد شما گرامي تر و دوست داشتني تراست.

همانا خدا، راه حق را براي شما آشكار كرده و جاده هاي آن را روشن نگاه داشت، پس يا شقاوت دامنگير يا رستگاري جاويدان در انتظار شماست، پس در اين دنياي نابود شدني، براي زندگي جاويدان آخرت، توشه برگيريد، كه شما را به زاد و توشه راهنمايي كردند، و به كوچ كردن از دنيا فرمان دادند، و شما را براي پيمودن راه قيامت برانگيختند. همانا شما چونان كارواني هستيد كه در جايي به انتظار مانده و نمي دانند در چه زماني آنان را فرمان حركت مي دهند.

آگاه باشيد! با دنيا چه مي كند كسي كه براي آخرت آفريده شده است؟ و با اموال دنيا چه كار دارد آن كس كه به زودي همه اموال او را مرگ مي ربايد و تنها كيفر حسابرسي آن بر عهده انسان باقي خواهد ماند. بندگان خدا! خيري را كه خدا وعده داد، رها كردني نمي باشد، و شري را كه از آن نهي فرمود، دوست داشتني نيست! بندگـان خدا! از روزي بترسيد كـه اعمال و رفتار انسان وارسي مي شود، روزي كه پر از تشويش و اضطراب است و كودكان در آن روز پير مي گردند! اي بندگان خدا! بدانيد كه از شما نگاه باناني بر شما گماشته اند، و ديده بان هايي از پيكرتان برگزيده و حافظان راستگويي كه اعمال شما را حفظ مي كنند و شماره نفس هاي شما را مي شمارند، نه تاريكي شب شما را از آنان مي پوشاند، و نه دري محكم شما را از آنها پنهان مي سازد.